Als ik met mijn gezin op vakantie ben, mag ik als het kan dagelijks even in het bos fietsen. Heerlijk genieten van de rust en de prachtige natuur om je heen. Ongelofelijk hoeveel soorten planten en bomen in zo’n omgeving gedijen. Hier en daar staat er op het pad nog een flinke plas. Een overblijfsel van de regen van afgelopen nacht.
Ik geloof dat we in ons dagelijks werk veel kunnen leren van de natuur. Terwijl ik door het bos fiets, bedenk ik hoe belangrijk het is dat de ondergrond open is. Dat het water wordt afgevoerd en dat wortels hun weg naar beneden weten te vinden.
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als we dit bos op een dichte, niet-poreuze vloer neer zouden zetten. Wat zou er dan van over blijven? Ik ben bang dat het hele bos binnen korte tijd is verdwenen. Gek eigenlijk dat we dat in de tuinbouw toch regelmatig doen. Maken we het daarmee voor het gewas niet veel te moeilijk om te kunnen excelleren? Ook gecultiveerde planten – al dan niet in een pot – hebben dezelfde behoeften als al die bomen en planten in het bos.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat een open, poreuze vloer de beste ondergrond is voor alle planten. Natuurlijk kun je voor een gesloten vloer kiezen als mechanisatie je belangrijkste uitgangspunt is. Wie echter zijn gewas de voorrang geeft, komt al snel bij een poreuze teeltvloer uit.
Wie zijn gewas de voorrang geeft, komt al snel bij een poreuze teeltvloer uit.
Boomkweker Henri Buitenhuis uit Boskoop noemt beton zelfs een dode vloer. “Een lavavloer is een levende vloer. Je hebt namelijk vochtbuffering en een goed contact met de ondergrond. Je kunt bij buxus gewoon zien of hij op lava of op beton is geteeld. Nauwelijks ziektes en een goede wortelontwikkeling.”
Jaap Anker van Florensis zei een paar jaar geleden: “een gesloten vloer is voor een plant net de woestijn.” Persoonlijk kies ik dan liever voor het bos!
Meer leren over een ideale omgeving voor een plant? Download het onderstaande whitepaper of lees op deze pagina meer over plantgezondheid.