Vorige week las ik een artikel over waterlozingen in de tuinbouw. Het Hoogheemraadschap Delfland kan door middel van een nieuwe techniek DNA-sporen van tomaat en paprika meten in het oppervlaktewater. En daarmee kunnen ze gemakkelijk de bron opsporen. Nu is het nog zo dat door breed werkende gewasbeschermingsmiddelen de bron lastig te herleiden is tot één teler. Met die nieuwe techniek is dat dus verleden tijd (Groentenieuws van woensdag 21 april).
Er wordt volgens dat artikel nog te vaak meststoffen en middelen afkomstig uit kassen teruggevonden in het oppervlakte water. Meestal geen opzet, maar een gevolg van lekkages of calamiteiten. Want iedereen weet inmiddels dat wanneer je moet lozen, je dat in het riool moet doen. Ik zie, en dat wordt bevestigd door dit artikel, dat er in de sector alles aan wordt gedaan om emissies naar het oppervlaktewater te voorkomen.
Voor de pot- en perkplanten is dat al lange tijd het geval. Gesloten teeltsystemen zorgen ervoor dat er niets meer verdwijnt in de ondergrond en dat water en meststoffen worden hergebruikt. Tegelijkertijd hebben we nog te maken met een flink aantal gewassen die we in de kasgrond telen. De vraag daarbij is hoe lang het nog gaat duren alvorens de overheid van de sector gaat vragen om ook bij die teelten nagenoeg emissieloos te gaan telen. Dat lijkt wellicht onmogelijk, maar vaak is het de druk van de regelgeving die de sector tot ongekende innovaties brengt.
Zoals bijvoorbeeld de teelt van bladgewassen, maar ook van eenmalig te oogsten snijbloemen op water. Ook zijn er inmiddels initiatieven om snijchrysanten te telen in potten op roltafels.
Vanuit de overtuiging dat het anders moet, doen we ook bij ErfGoed de nodige proeven. Samen met de sector en andere toeleveranciers onderzoeken we of het mogelijk is om eenmalig te oogsten snijbloemen te telen op de ErfGoedVloer, een gesloten, recirculair systeem. In een laag teeltaarde van ongeveer 15 cm bovenop onze teeltvloer hebben we inmiddels proeven achter de rug met sla, chrysant, en sinds kort ook met Lisianthus. De resultaten zijn dusdanig positief, dat we nu in gesprek zijn met twee chrysantentelers om op hun bedrijf een deel van de kas aan te leggen met onze teeltvloer.
Voor de Lisianthus is het daarvoor nog te vroeg. De eerste teelt is echt veel belovend. Om dit nogmaals te bevestigen gaat half mei een tweede teelt van start. Bij dit soort experimenten is het belangrijk om een sluitende rendementsberekening te maken. Uiteindelijk moet er natuurlijk wel geld verdient worden. De aanleg van de teeltvloer is niet gratis. Daar moeten dus significante besparingen tegenover staan. Gebruik je minder middelen, wat levert het hergebruik van water en nutriënten op, heb je minder uitval en hoe groot is de energiebesparing? Met een teeltlaag van slechts 15 cm hoef je bijvoorbeeld veel minder te stomen. Al met al valt er nog veel te onderzoeken.
Samen met de sector hopen we de komende maanden vervolgstappen te maken. Met het doel om zonder emissie deze prachtige gewassen te kunnen blijven telen. Voor een beter milieu!
Heb je ideeën hoe het anders kan en wil je daar over sparren, neem dan contact met ons op!